Premiera filmu „Ukos światła” w reżyserii Wojciecha Szumowskiego na Krakowskim Festiwalu Filmowym

W miniony weekend podczas 62. edycji Krakowskiego Festiwalu Filmowego odbyła się oficjalna polska premiera wyprodukowanego przez Fundację Tygodnika Powszechnego filmu „Ukos światła" w reżyserii Wojciecha Szumowskiego. Partnerem Strategicznym tej wyjątkowej produkcji jest Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie.



Bohaterem filmu Wojciecha Szumowskiego jest Dariusz Popiela – polski kajakarz górski, czterokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny mistrz Europy. Tym razem poznajemy go jako aktywistę przywracającego pamięć o zaniedbanych cmentarzach żydowskich.



Dlaczego sportowy mistrz Europy zajął się przywracaniem pamięci po ofiarach II wojny światowej? „Mija rocznica, kiedy pół miasta zginęło, a tu nikt nawet nie pali świeczki" – wyjaśnia swoją motywację Dariusz Popiela.

„UKOS ŚWIATŁA" JEST OPOWIEŚCIĄ o odzyskiwaniu pamięci przez podhalańską społeczność. Grupa młodych ludzi skupionych wokół Darka Popieli kajakarza, sportowca, człowieka, który nie zgadza się na to by hitlerowski zamiar wytarcia z historii Żydów się spełniał, prowadzi prace na starym, zapomnianym cmentarzu żydowskim.

ABY PAMIĘTAĆ, trzeba najpierw przypomnieć. Odszukać ślady, odszyfrować informacje, zweryfikować, wyciągnąć z pamięci żyjących jeszcze świadków. Naturalny przebieg wydarzeń związanych z odnową cmentarza wyznacza również rozwój dramaturgiczny filmu. Ciągle nowe, zaskakujące chwile. Bohaterowie podnoszą wywrócone macewy, odkopują je spod darni, odznaczają masowe mogiły z II Wojny Światowej, rozmawiają z mieszkańcami. Dzięki tym rozmowom macewy spod stodół trafiają na miejsce swojego pierwotnego przeznaczenia.

TRWA PRZYWRACANIE godnej pamięci o ludziach, którzy tu żyli. Z imienia i nazwiska. Odpowiedni ukos światła pozwala odczytać zatarte litery na kamiennej macewie. Wysiłek włożony w zebranie opowieści lokalnych mieszkańców przywraca pamięć o żydowskich sąsiadach, którzy zginęli podczas Zagłady. Zobaczymy tu niezwykłe spotkania, jak się okazuje, także i samych bohaterów filmu z nieznaną historią własnej rodziny. Portrety zaangażowanych w prace uzupełniają portret głównego bohatera filmu. Dariusz ma rzadki dar, pewien rodzaj pozytywnej energii, która przekonuje nawet tych ostrożnych.

FILM JEST OPOWIEŚCIĄ o odczytywaniu – z macew, z dokumentów, z sąsiedzkiej pamięci – historii przedwojennej i wojennej Polski. Młodzi ludzie w Krościenku, w Grybowie, w Czarnym Dunajcu i wielu innych miejscach w Polsce sukcesywnie oświetlają światłem pamięci imiona konkretnych osób.

 

Info: WSIiZ

Zdjęcia: Agnieszka Cynarska - Taran/ 62. Krakowski Festiwal Filmowy