Śmigus – Dyngus w Polsce. Skąd się w ogóle wziął?

Kilkaset lat temu, dzisiejszy Śmigus-Dyngus składał się z dwóch odrębnych obyczajów, praktykowanych jednego dnia. Z biegiem czasu te dwa zwyczaje połączyły się pod jedną nazwą, tworząc to, co dzisiaj znamy jako Śmigus-Dyngus.

Pierwsza część - „śmigus” - wywodzi się od praktyki smagania gałązkami panien na wydaniu po gołych nogach. Wierzono, że taka praktyka zapewni im płodność i zdrowie. Im więcej kawalerów smagało wokół danej panny, tym lepiej dla niej - oznaczało to, że cieszyła się ona dużym powodzeniem. Zaś inna interpretacja wskazuje, że „śmigus" to właśnie obyczaj polewania się wodą w Poniedziałek Wielkanocny, stąd nazwa „lany poniedziałek”. Ma to korzenie pogańskie i związane jest z radością po odejściu zimy oraz obrzędami mającymi zapewnić urodzaj i płodność.

Drugą część obyczaju, „dyngus”, oznaczało „wykupować się” od oblania wodą. Panna mogła wykupić się od tego obyczaju, oferując pisankę lub smakołyk z wielkanocnego stołu. Inna teoria sugeruje, że „dyngusem” nazywano datek dawany przez gospodynie mężczyznom chodzącym po domach w Poniedziałek Wielkanocny, składającym życzenia świąteczne i wygłaszającym wiersze. W zamian za to otrzymywali jajka, wędliny i pieczywo.

Dawniej, gospodarze wychodzili w pola i kropili je wodą święconą, co miało zapewnić urodzaj i uchronić plony przed gradobiciem. Jednak głównym celem były młode dziewczęta, które były oblewane wodą przez miejscowych kawalerów. Nieoblana panna mogła być zaniepokojona brakiem zainteresowania ze strony mężczyzn.

Śmigus-Dyngus to więc nie tylko tradycja, ale także radosne świętowanie końca zimy i powitanie wiosny. Jest to również okazja do zacieśniania więzi społecznych poprzez wspólne zabawy i śmiech.

W tym roku, Lany Poniedziałek, wypada 1 kwietnia. Dokładnie tego samego dnia co Prima Aprilis. Życzymy udanego świętowania!