28 marca - Dzień Żelków oraz Międzynarodowy Dzień Bez Kłamstwa

Międzynarodowy Dzień Żelków

Niezależnie czy służą jako pobudzający smakołyk czy jako przekąska po pracy bądź szkole, żelki są kupowane i zjadane przez wiele osób. Według danych statystycznych z GUS-u, kupno, a co za tym idzie spożycie słodyczy przez Polaków, w latach 2005 – 2014 podwyższyło się o 36%, do 4,6 kg/os rocznie. Aktualnie zaś poziom ten wzrósł do 5,6 kg, a do 2027 r., ma wzrosnąć aż do 6,2 kg. Słodycze, a w nich także i żelki, są więc chętnie kupowane przez polskie społeczeństwo. Nie są jednak zbyt zdrowe, ponieważ w jedynie 100 g żelków mieści się aż 12 łyżeczek cukru. Po zjedzeniu takiej paczki więc cukier odkłada się w organizmie człowieka, co może skutkować w przyszłości pojawieniem się szeregu chorób, takich jak: miażdżyca, cukrzyca czy po prostu otyłość, która już w tej chwili jest poważną chorobą cywilizacyjną, a obecnie, zwłaszcza wśród dzieci. W sklepach są również dostępne zamienniki żelków, tzw. „żelki dla wegetarian”, które są już dużo zdrowsze, ponieważ zamiast żelatyny, produkuje się je z takich substancji żelujących jak: pektyna, agar czy karagen, które występują naturalnie jako składnik w wielu różnych owoców, agar i karagen zaś wydobywa się z morskich wodorostów.

ŹRÓDŁO: pixabay.com

Międzynarodowy Dzień Bez Kłamstwa

„Kłamstwo jest nieodłączną częścią życia”, „Każdy kłamie”, „Ten, kto choć raz nie skłamał, niech pierwszy rzuci kamieniem” – te stwierdzenia słyszy się dość często, a każda osoba z realistycznym podejściem do życia, zgadza się z nimi. W psychologii mówi się, że kłamanie to w dużej mierze mechanizm obronny, który wykształca się w człowieku, już w pierwszych latach życia. Stanowi on niejako swoisty element „życia w społeczeństwie” i nie można go całkowicie wyeliminować, ponieważ można tylko przypuszczać, jak wyglądałby wtedy świat. Według badań najbardziej skłonne do kłamania są osoby ekstrawertyczne, z wysokim poziomem IQ. Przyczyną mówienia nieprawdy w ich wypadku jest często osiąganie różnego rodzaju korzyści, głównie tych związanych z życiem społecznym. Do zdobycia takich korzyści osoby te potrzebują jednak wysoko rozwiniętych zdolności poznawczych. Najmniej zdolne do kłamania z kolei są osoby postawione na ważnych stanowiskach, charakteryzujących się dużą odpowiedzialnością, oraz te, cechujące się wysokim stopniem moralności, etyki, są to również takie osoby, na których zwyczajnie można polegać. Aby zidentyfikować kłamcę niejednokrotnie trzeba się natrudzić, zwłaszcza, kiedy rozmawia się z patologicznym kłamcą. Istnieją jednak pewne zachowania niewerbalne, często odruchowe, mogące ułatwić wykrycie kłamstwa. Należą do nich m.in.: długie patrzenie się w oczy (zagranie to ma na celu sprawdzenie czy osobie, która kłamie, udało się nabrać swojego rozmówcę) czy drapanie się w okolicach twarzy (nosie czy podbródku). Przy wykrywaniu kłamstw należy zwracać również uwagę na mikroekspresję rozmówcy (wymaga to jednak treningu). Można wykorzystać również taką metodę jak przebadanie danej osoby wariografem czy wykonanie badania poligraficznego, polegającego na ukazaniu śladów pamięciowych czy emocjonalnych, zachowanych w mózgu człowieka.

ŹRÓDŁO: pixabay.com