Wiem, nie powinno być o wojnie, bo wszyscy o tym piszą a niektórzy zaczynają być tym zmęczeni.
Ale skoro nie potrafimy do końca przewidzieć jaki obrót przybiorą sprawy, może warto parafrazując prezydenta Kennedy'ego zastanowić się nad tym, co Europa może zrobić dla Ukrainy. A powinna zrobić dużo. Truizmem pozostaje twierdzenie, że w Polsce zarówno rządzący, jak i opozycja muszą działać razem. Już powoli to widać a przede wszystkim zaczyna być skuteczne.
Wychowanek KGB postanowił narzucić wszystkim swoją chorą wizję świata, robiąc to z przytupem, czyli wywołując wojnę. Zapewne sądził, że tak jak wcześniej skończy się na oświadczeniach i rezolucjach, a jemu przypadnie spory a może cały kawał ukraińskiej ziemi.
Przelicytował, ale kara rodziła się w bólach. Żaden inny kryzys, jaki wydarzył się w ostatnich latach nie pokazał tak dobitnie, jak obecny, że potrzeba zmian, aby król (czytaj UE) już nigdy więcej nie był się nagi. Aby słowa szybko przemieniały się w czyny a oczywiste, jak się wydaje, decyzje nie wywoływały podziałów i prób rozgrywania partykularnych interesów politycznych.
Pomysłów na zmiany zapewne nie zabraknie, chodzi o to, żeby nazywać rzeczy po imieniu. Jeżeli Węgry chcą powielać w mediach rosyjską narrację o rzekomo lokalnym konflikcie i współwinie Ukrainy to może nie warto, aby LOT obsługiwał lotnisko w Budapeszcie czy Orlen sprzedawał na rzecz MOL swoich stacji paliw, a unijny urząd antykorupcyjny mocniej przyjrzał się zawłaszczaniu pieniędzy przez ekipę Orbana i wyciągnął solidne konsekwencje.
Nowy kanclerz Niemiec chyba wziął przykład z polskiego prezydenta i ciągle się uczy. Jego powolna ewolucja w podejściu do sankcji przeciwko Rosji może w innych warunkach byłaby zrozumiała, ale nie wtedy gdy na Ukrainie toczy się wojna. Tak, powinien się wstydzić.
Obywatele amerykańscy często narzekają, że w obliczu różnych kataklizmów rząd federalny zbyt wolno spieszy im z pomocą. Jako obywatele zjednoczonej Europy mamy prawo oczekiwać, że w obliczu wojny działania unijnych struktur będą szybkie, konkretne i zdecydowane.
Pakiet sankcji może i powinien być dotkliwy, a zarazem różnorodny. Odłączenie Rosji od systemu bankowego i niekupowanie rosyjskich produktów. Działania grupy Anonymous i darmowa dostawa internetu przez firmę Elona Muska. Zamrożenie aktywów oligarchów, zamknięcie przestrzeni powietrznej, blokada mediów, ale także wykluczenie rosyjskich drużyn z rozgrywek sportowych.
W podrzeszowskiej Jasionce spory ruch i co rusz lądują ciężkie transportowe samoloty wojskowe sił zbrojnych Turcji, Grecji, Hiszpanii, Holandii. Łatwo się domyślić co przywożą i bynajmniej nie jest to woda mineralna. I dobrze, tak powinno być. W chwili wojennej próby trzeba pokazać zbrojną pięść.
Nie wolno też zapominać o przyjaciołach agresora. Były dyrektor kołchozu, który po sfałszowanych wyborach mieni się prezydentem Białorusi też nie ma czystych rąk. Ale to aktualnie główny lokator Kremla powinien zostać osądzony pierwszy. To, że tak się musi stać nie ulega dla mnie wątpliwości.
Pomagajmy Ukrainie, pomagajmy Ukraińcom, bo w ten sposób bronimy swoich granic.
Inaczej może być tak jak w pytaniu na początku - Gdzie Rosja ma granice?
W Moskwie odpowiadają – tam gdzie chce.
Tomasz Cyran
Prawnik, obserwator polityki i gospodarki, kibic ligi angielskiej.
Felietony Autora
Felieton Tomasza Cyrana: HYGGE czyli emigracja wewnętrzna
9 lutego 2022
Hygge - to duńskie słowo oznaczające komfort i wygodę, używane jako określenie osiągnięcia wewnętrznej równowagi, bezpieczeństwa i szczęścia. W szerszym ujęciu to zaufanie do społeczeństwa oraz głębokie przekonanie, że wszyscy ludzie niezależnie od r...
Felieton Tomasza Cyrana: PEGAZ czyli koń z lornetką
24 stycznia 2022
Felieton Tomasza Cyrana: NASZ ŁAD czyli jak budujemy socjalizm
10 stycznia 2022
Felieton: Patrzenie w Górę
2 stycznia 2022
Komentarze